34 jaar was ik toen ik werd geconfronteerd met een burn out. De heftige jaren die er aan vooraf gingen, waarin ik mijn beide ouders had verloren, het bedrijf waar ik werkte had overgenomen en waarin mijn relatie van 16 jaar op de klippen liep, hadden uiteindelijk toch hun tol geeist. Dagen lag ik stil op de bank, kijkend hoe de klok zich minuut voor minuut vooruit bracht. Mijn hele systeem stond even in de ‘spaarstand’. Door te beginnen met eenvoudige yoga- en ademhalingsoefeningen, die later overgingen in meditaties en visualisaties, kreeg ik langzaam maar zeker weer een beetje grip terug op mijn leven. Ik begon te lezen. Alles wat ik maar voor handen kreeg over het menselijk lichaam en geest vrat ik op. Meer en meer begon ik mij (weer) te verdiepen in wie of wat we nu werkelijk zijn. Ik herinnerde mij dat ik ‘met de helm’ was geboren en hoe dat mij als kind in bijzondere situaties had gebracht. Als kleine jongen was ik me al vrij vroeg bewust van het feit dat ik het leven anders ervoer en binnenkreeg dan de mensen om mij heen.

Ik kon me weer verbinden en mezelf helen door bewust te werken met de energie van mijn lichaam en de energieën om mij heen. Het innerlijke pad van de sjamaan was geopend. Meer en meer ging ik mij verdiepen in het menselijk lichaam, zowel het fysiek, mentaal als energetische stuk, iets wat in een stroomversnelling werd gebracht door de ontmoeting met mijn lieve vrouw Lenny, met wie ik inmiddels al weer meer dan 10 jaar gelukkig getrouwd ben.